saçm...

İçimde bir şey var. Bir his. Ama öyle ki daha önce hiçbir insanda var olmamışçasına garip. Ne olduğunu anlatamıyorum şimdi. Anlatmayı bırakın hissetmekte bile zorlandığım bir his. Çok ince. Ne tutabileceğim kadar koyu ne de göremeyeceğim kadar soluk. Gitmiyor tam şuramdan ama gelmiyor da göreyim yüzünü apaçık. Bir de mesela bir kere gördüğüm bir kadını serçe parmağından tanıyorum. Kadının suçu ama kadın güzel. Kokuları da çok güzel. Kazınıyor beynime. Kadın ilginç. Yalnızlık da ilginç. Şimdi kalksam gitsem en ıssız, en karanlık kuytu, köşelere daha çok ses duyarım kafamda. Her şey daha çok insanlaşır önümde. En iyisi insanların arasında görünmemek ve gürültülerin içinde duyulmamak. Kaçamadım. Yakalamadılar.